امروزه علم پزشکی به سرعت در حال پیشرفت است. بنابر این کم کم روش های درمانی تهاجمی، جای خود را به روشهای کم تهاجم میدهند.
پی آر پی prp یکی از روشهای درمانی کم تهاجمی است که امروزه استفاده های زیادی در اکثر نقاط جهان دارد.
پی آر پی یا پلاکت درمانی ، برای درمان ریزش مو، بهبود رشد مو، آسیب دیدگی های ورزشی نظیر کشیدگی تاندون و بیماری های التهابی کاربرد دارد. پی آر پی اصولاً به صورت تزریقی انجام میشود.
لازم به ذکر است که این روش درمانی بسیار نو ظهور بوده و هنوز تحقیقات چندانی روی آن صورت نگرفته است. اما اثرگذاری و ایمنی بالای این درمان، نظر پزشکان زیادی را برای به کار گیری این درمان جلب کرده است.
پی آر پی نامی اختصاری از درمان با «پلاسمای غنی از پلاکت» یا «Platelet-Rich Plasma» است. برای این که بتوانیم درمان PRP را توضیح بدهیم، اول باید بدانیم که پلاکت و پلاسما چه چیزی هستند و چه کاربرد و وظیفه ای دارند.
پلاسما بخش زمینه و مایع خون را تشکیل میدهد که شامل آب و مواد محلول در آن مانند پروتئین ها، مواد غذایی و معدنی و غیره است.
برای این درمان خاص و جدید ، اول باید مقداری خون از بازوی بیمار گرفته شود.( این مقدار حدوداً برابر با خونی است که برای آزمایش خون در آزمایشگاه از شما دریافت میشود ) در مرحله بعد نمونه ی خون درون دستگاهی به نام سانتریفیوژ قرار میگیرد.
ویژگی خاص این دستگاه این است که بخش های مختلف خون را از هم جدا میسازد . در نهایت محلولی به دست میآید که غنی از پلاکت های خونی است.
پلاکت ها نیز وظیفه لخته کردن خون و جلوگیری از خونریزی را برعهده دارند . علاوه بر این، نقش بسیار مهمی در فرآیند بهبودی و ترمیم آسیب های بافتی دارند.
بعد از اتمام مراحل فوق و آماده سازی محلول PRP، محلول آماده تزریق به پوست است . با ورود محلول به ناحیه ی آسیب دیده، فاکتورهای رشد از پلاکت ها آزاد میشوند. این فاکتورها سه عملکرد مهم انجام میدهند:
باعث تشکیل عروق خونی جدید میشوند.
باعث تحریک تشکیل کلاژن میشوند.
باعث ساماندهی و تقسیم سلول ها میشوند.
اصولاً از تزریق پی آر پی به پوست سر برای کاهش ریزش و همچنین افزایش رشد مو استفاده میشود.
پزشکان برای درمان صدمات شدید و حاد ورزشی مانند کشیدگی عضلات همسترینگ ، پیچ خوردگی زانو و حتی کشیدگی تاندون از روش تزریق پی آر پی استفاده میکنند.
اصولاً تاندونها پس از آسیبدیدگی با سرعت بسیار کمی بهبود مییابند. پزشکان برای درمان مشکلات مزمن تاندون از تزریق پی آر پی استفاده میکنند.
گاهاً پزشکان پس از جراحی و برای بهبودی تاندون یا رباط پاره شده از تزریق پی آر پی استفاده میکنند.
پزشکان برای درمان بیماران مبتلابه استئوآرتریت از روش تزریق پی آر پی به زانو استفاده کردهاند.
در حال حاضر این آزمایش روی گروه کوچکی از این بیماران انجام شده و برای قطعی شدن نتیجه به دست آمده، این آزمایش باید روی گروه های بزرگتری نیز انجام شود.
در چند روز اول پس از تزریق ، ممکن است قرمزی ، ورم ، سوزش ، درد خفیف وکبودی مختصر در ناحیه تزریق شده مشاهده شود که معمولاً طی چند روز برطرف می شود.
عوارض دیگری تا کنون گزارش داده نشده است.
به یاد داشته باشید که حتماً پیش از دریافت پی آر پی، تمام داروهایی که مصرف میکنید و بیماری زمینه ای خود را (اگر دارید) به پزشک معالجتان اطلاع دهید. بسیاری از متخصصان معتقدند که افراد زیر نباید از درمان پی آر پی استفاده کنند:
کسانی که به طور مکرر از دخانیات نظیر سیگار و قلیان استفاده میکنند.
کسانی که سابقه ی اعتیاد به مواد مخدر یا الکل را دارند.
افرادی که داروهای رقیق کنندهی خون نظیر آسپیرین استفاده میکنند.
کسانی که دچار بیماری های خاص از قبیل ، سرطان ، بیماری های مزمن کبد ، بیماری های مزمن پوستی ، تعداد کم پلاکت های خونی و بیماری های تیروئیدی هستند.
به طور کلی باید توجه داشته باشید که هیچ یک از این موارد استفاده از تزریق پی آر پی به طور قطعی اثبات نشده اند و نتایج آنها قطعی نمی باشد.پس برای اثبات تاثیر گذاری این روش ، همچنان نیاز به تحقیقات بیشتری میباشد.
ارم بلاگ